Για όλους μας έχει υπάρξει κάποια στιγμή στη ζωή μας που έχουμε πει «τέρμα, πρέπει να χάσω βάρος», είτε ο λόγος που μας παρακινεί είναι απλά θέμα αισθητικής, είτε θέμα υγείας. Τι γίνεται όμως όταν επιλέγουμε τον λάθος τρόπο για να επιτύχουμε τον στόχο μας; Κατά καιρούς βλέπουμε γύρω μας διάφορα
¨θαυματουργά¨ προϊόντα ή υπηρεσίες που υπόσχονται γρήγορα και εύκολα αποτελέσματα. Τι γίνεται όμως με την ασφάλεια; Πόσο ασφαλές για την υγεία μας είναι να παίρνουμε σκευάσματα και να βγάζουμε από την διατροφή μας ολόκληρες κατηγορίες τροφίμων;

Ο λόγος για το ¨υπέρτατο¨ τεστ τροφικής δυσανεξίας. Πρόκειται για ένα μηχάνημα που υπόσχεται τον εντοπισμό τροφών που μας παχαίνουν και μας αδυνατίζουν. Τι είναι όμως η ¨τροφική δυσανεξία¨;

Η επιστημονική βιβλιογραφία, αναφέρει πως πρόκειται για την διαταραχή της φυσιολογίας του οργανισμού μετά την κατανάλωση κάποιου διατροφικού συστατικού και οφείλεται σε προβλήματα του μεταβολισμού του συστατικού αυτού. Γνωστές δυσανεξίες και αρκετά συχνές είναι η δυσανεξία στη δυσανεξία στη λακτόζη και η δυσανεξία στη γλουτένη (κοιλιοκάκη). Βιβλιογραφικά δεν υπάρχει καμία έγκριτη αναφορά που να δίνει την ελπίδα ότι ο χειρισμός αυτών των δυσανεξιών θα οδηγήσει σε ελάττωση του βάρους.

Κάποιοι όμως “βαφτίζουν” ως δυσανεξία στις τροφές την “τροφική υπερευαισθησία”, που αναφέρεται σε μια καθυστερημένη αλλεργική αντίδραση προερχόμενη από διατροφικά συστατικά, τα συμπτώματα της οποίας για να εμφανισθούν, μπορεί να περάσουν από μερικές ώρες έως και ημέρες. Στην τροφική υπερευαισθησία εμπλέκεται το ανοσοποιητικό σύστημα και συγκεκριμένα οι ανοσοφαιρίνες τύπου G (IgG), οι οποίες προσδιορίζονται από τεστ. Οι τροφικές όμως υπερευαισθησίες αποτελούν στην ουσία αλλεργικές αντιδράσεις των τροφών στους ανθρώπους με κλασικότερα συμπτώματα τον κνησμό και τις πεπτικές διαταραχές. Η συμπτωματολογία τους μπορεί να συμπεριλάβει την επιδείνωση χρόνιων φλεγμονών του οργανισμού (π.χ. αρθρίτιδα, χρόνια ρινίτιδα, κλπ) ή να αποτελέσει έδαφος για την ανάπτυξη συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου, δερματοπαθειών κλπ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα βρούμε επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη, που να καταλήγει στο ότι η τροφική υπερευαισθησία, αυτό που κάποιοι εννοούν ως «τροφική δυσανεξία», οδηγεί σε παχυσαρκία και ότι αρκεί να αποβάλλουμε από το διαιτολόγιο τις τροφές που μας υποδεικνύει το τεστ, για να χάσουμε βάρος. (Πηγή: Πανελλήνιος Σύλλογος Διαιτολόγων Διατροφολόγων )

Και για του λόγου το αληθές παραθέτω και τις επίσημες θέσεις των Συλλόγων Διαιτολόγων:

• Η θέση του Πανελληνίου Συλλόγου Διαιτολόγων-Διατροφολόγων είναι ότι κανένα εμπορικό τεστ που κυκλοφορεί στην αγορά (τεστ δυσανεξίας, αλλεργίας, DNA, γενετική ανάλυση τροφιμών ή οποιοδήποτε άλλο) δεν αποτελεί αποτελεσματικό μέσο για την ελάττωση του σωματικού βάρους.
• Η Ένωση Διαιτολόγων Διατροφολόγων Ελλάδος (ΕΔΔΕ) σε ενημέρωσή των πολιτών σχετικά με Διαιτολόγους-Διατροφολόγους & Διαιτολογικές Υπηρεσίες μεταξύ άλλων αναφέρει ότι : Ο Δίαιτες με τεστ τροφικής δυσανεξίας, δίαιτες σύμφωνα με την ομάδα αίματος κλπ δεν έχουν απολύτως καμία επιστημονική βάση ενώ παράλληλα η εφαρμογή τους εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία όπως διατροφικές ανεπάρκειες, κόπωση κτλ. Συνήθως μετά από τέτοιου είδους παρεμβάσεις επαπειλείται η συνολική υγεία του ατόμου (ανάπτυξη, θρέψη, πιθανή απώλεια μυϊκής μάζας κα).

Ως επιβεβαίωση των παραπάνω έρχεται η υπουργική απόφαση με Αρ. Πρωτ: Γ3β/ΓΠ/οικ.63737 και ημερομηνία κοινοποίησης :24/08/2016 που δίνει τέλος στην παραπληροφόρηση και την ασυδοσία στον βωμό του χρήματος.

1. Μόνο οι τεκμηριωμένες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να οριστεί η ύπαρξη μιας αλλεργίας ή υπερευαισθησίας. Η διάγνωση αυτή μπορεί να οδηγήσει μόνο στη συμβουλή για τον αποκλεισμό των τροφών, οι οποίες δημιουργούν τις αλλεργικές αντιδράσεις και όχι στο σχεδιασμό του διαιτολογίου.
2. Από τις εναλλακτικές μεθόδους, ουδεμία ως τώρα έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά, συνεπώς δεν πρέπει να εφαρμόζεται ούτε για διάγνωση ούτε για θεραπεία.
3. Η διάγνωση κάποιας υπερευαισθησίας και ο αποκλεισμός των τροφών που την προκαλούν στο άτομο μπορεί να βοηθήσει αποκλειστικά και μόνο στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της.
4. Ουδεμία σχέση, τουλάχιστον έως τώρα επιστημονικά τεκμηριωμένη, έχουν οι τροφικές υπερευαισθησίες με το σωματικό βάρος ή το μεταβολικό ρυθμό, τη ρύθμισή του, την απώλεια βάρους και το σχεδιασμό διαιτολογίου με αυτό το σκοπό.
5. Ο μεταβολικός ρυθμός μπορεί να μετρηθεί και να εκτιμηθεί με διάφορους τρόπους. Η μέτρησή του είναι χρήσιμη για την διατροφική αξιολόγηση, όχι όμως και απαραίτητη. Σε κάθε περίπτωση η μέτρηση ή η εκτίμησή του μπορεί να γίνεται από διαιτολόγο.
6. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν στο εμπόριο αξιόπιστα και πιστοποιημένα για τη διαγνωστική τους αξία κλινικά τεστ ανίχνευσης διατροφικών δυσανεξιών.
7.  Η χρησιμοποίηση των τεστ δυσανεξίας σε προγράμματα απώλειας βάρους δεν έχει καμία επιστημονική βάση, αφενός διότι τα τεστ τα οποία χρησιμοποιούνται δεν έχουν διαγνωστική αξία, αφετέρου διότι οι τροφικές δυσανεξίες δεν σχετίζονται με την απώλεια βάρους. Συνεπώς, τα τεστ αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε διαιτολογικά κέντρα, ως εργαλεία τα οποία καθορίζουν τα προγράμματα απώλειας βάρους, αφενός διότι ουδέν αποτέλεσμα έχουν, αφετέρου διότι μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές διατροφικές ελλείψεις με τον αποκλεισμό τροφών, οι οποίες σύμφωνα με το τεστ μπορούν να προκαλέσουν τροφικές δυσανεξίες.

Απόφαση :  https://www.ed-de.gr/images/diafora/test_dysanexias/test_dysanexias.pdf